جداسازی و تعیین انگل لیشمانیا با استفاده از روش های متداول و تکنیک های مولکولی از مخازن لیشمانیازیس جلدی در استان اصفهان

مقدمه: بیماری لیشمانیوز یکی از شش بیماری مهم گرمسیری است که سازمان بهداشت جهانی مطالعه و انجام تحقیقات درباره جنبه های مختلف آن را توصیه کرده و مورد حمایت قرار داده است. لیشمانیوز جلدی از جمله بیماری های انگلی بومی ایران است و استان اصفهان یکی از مهمترین کانون های آن در ایران می باشد. مواد و روش ها: برای صید مخازن از تله های زنده گیراستفاده شد. بعد از تعیین گونه، به روش سمباده زنی، از گوش های جوندگان سروزیته تهیه شد ودرمحیط کشت NNN وقاعده دمBalb/C تلقیح شد. همچنین پس از فیکس در لام وجود جسم لیشمن با استفاده از میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفت. با روش ISH_Horovize از گوش های جوندگان DNA استخراج، با Nested- PCR ژن ITS-RDNA انگل لیشمانیا تکثیر و ارزیابی شد. یافته های پژوهش: 50 سر جونده از 4 روستا در شهرستان اصفهان صید شد که 40 سر رومبومیس اپیموس و 10 سر مریونس لیبیکوس بودند. آلودگی لیشمانیایی در آزمایشات متداول (لام مستقیم، تزریق به Balb/C ودرمحیط کشت) (57%) درگونه های رومبومبس اپیموس و مریونس لیبیکوس مشاهده گردید. وجود انگل لیشمانیا ماژور دراین جوندگان به روش مولکولی (54%) تایید شد. نتایج تعیین توالی گونه ها وجود دو هاپلوتایپ متفاوت از لیشمانیا ماژور در جوندگان منطقه را ثابت کرد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته ها و وفور بالای جونده رومبومیس اپیموس و آلودگی بیشتر این جونده میزبان مخزن اصلی لیشمانیا میجر در استان اصفهان است. مریونس لیبیکوس دومین مخزن ZCL و استان اصفهان یکی از کانون های لیشمانیازیس در ایران است.